παραχωρικό

Φυσικοχημική σταθερά μεγάλης σημασίας για τη μελέτη της σύστασης και της δομής των μορίων: εκφράζεται με τον τύπο: , όπου παριστάνει τον μοριακό όγκο και γ την επιφανειακή τάση. Τη σταθερά π. ανακάλυψε ο Σάγκντεν το 1924, και μπορεί να υπολογιστεί αν γνωρίζουμε την πυκνότητα, την επιφανειακή τάση και το μοριακό βάρος μιας ουσίας· είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι προκύπτει από την εξίσωση του Βαν ντερ Βάαλς, που θεμελιώνει την αναλογία μεταξύ της επιφανειακής τάσης μιας ουσίας και της διαφοράς (υψωμένης στην τρίτη δύναμη) μεταξύ της πυκνότητας στην υγρή κατάσταση και της πυκνότητας στην αέρια κατάσταση, αλλά στην ίδια θερμοκρασία. Πρακτικά, αν χρησιμοποιηθούν οι λογάριθμοι των τριών μεγεθών σε μια θερμοκρασία γύρω στους 200°C, προκύπτει μια ευθεία με κλίση 4 προς 3· επειδή η πυκνότητα στην αέρια κατάσταση είναι αμελητέα σε σχέση με την πυκνότητα στην υγρή κατάσταση, θα θεωρήσουμε ότι το γ^1/4 είναι ανάλογο προς την πυκνότητα. Το π. που δείχνει τον μοριακό όγκο, αν και δεν εκφράζεται σε διαστάσεις, μπορεί ωστόσο να θεωρηθεί ως μια χαρακτηριστική σταθερά ανεξάρτητη από τη θερμοκρασία. Το π. κάθε μορίου αποτελείται από το άθροισμα των π. των επιμέρους ατόμων που το αποτελούν, με ενδεχόμενη πρόσθεση μεταβλητών τιμών σχετικών με τους δεσμούς σθένους. Οι τιμές αυτές είναι ίσες με το μηδέν για τους απλούς δεσμούς, με 23,2 για τον διπλό δεσμό και 46,6 για τον τριπλό δεσμό.